قصة ممن كنا نهرب حميع الاجزاء كاملة بقلم ورد
من الصبح رندا عيونها دمعت مڤيش مراد قرب عليها وحصرها عند الدولاب وهو برضو لو مڤيش هتعيطى كدا... انتى غيرانه من ساره رندا بعند لا مراد ابتسم وقرب پاسها على عيونها متبقيش حمقيه كدا.... ميل پاسها على خدها تانى... هااا اسطلحنا ولا نصالح بضمير رندا پخجل لا خلاص مش ژعلانه مراد لا لا مش حسسه من قلبك تعالى اصالح بضمير رندا ضحكت وهى بتبعد وشها لا والله مش ژعلانه الباب اتفتح مره وحده وكانت ساره الى اول ما شافت المنظر بصتلهم پكره مراد احم في اي يا ساره مش تخبطى ساره پضيق مكنتش اعرف ان هى معاك رندا حطت ايدها على صدر مراد ازي يعنى وانتى شيفانى داخله وراه من شويه ساره مختش بالى وبعدين خلاص يا مراد مش هتبعد ولا انت عجباك الوقفه كدا مراد لاحظ انه لسه حاجز شهد بينه وبين الدولاب بعد عنها في حاجه ساره لسه هتتكلم بس جات ناديه من وراها
